zaterdag 25 januari 2014

De laatste der ……..


In 2004 had hij nog een redelijk grote kudde, als hij passeerde dan stond je stof te happen. De tientallen schapen- en geitenpootjes deden het stof opdwarrelen. Hij liep met ferme pas zijn trouwe hond aan zijn zijde, toch was hij toen al 75 maar dat wist ik niet. Ik vond het eigenlijk maar vervelend als hij aankwam, je moest wachten tot hij voorbij was en dat kon lang duren. Ik had hem eigenlijk nooit aangesproken, geen tijd ik wilde vogels fotograferen. Hij was toen niet de enige in de Marjal die met een schaapskudde liep, er waren er meer. Op verschillende plaatsen stonden stallen waar de schapen en geiten in overnachten. Het was een leuk gezicht, de koereigers die meeliften op de ruggen van de dieren. Uitkijkend naar opvliegende insecten en niet bang voor de herder. 


En nu 10 jaar later? …. In de loop van de jaren zijn ze verdwenen de schaap- en geitenkudden, alleen in de zomer loopt er nog één buiten hem. Want hij loopt er nog steeds en ik heb hem eindelijk eens aangesproken. 85 jaar is hij nu verteld hij stralend, en ja zijn gezondheid is nog uitstekend. 40 jaar loopt hij nu met zijn kudde in de Marjal en 45 jaar woonde hij in Andorra in de Pyreneeën, daar is hij ook geboren. Als ik vraag of hij nog wel eens naar Andorra gaat, is het antwoord: een heel enkele keer, maar meestal komen mijn broers hier naar Pego want ik kan de dieren moeilijk alleen laten. Die dieren, daar zijn er in de loop van de jaren nog maar een paar van overgebleven. Geiten heeft hij niet meer, een paar schapen en een nieuwe hond is alles wat er is overgebleven. Het loont niet meer, er is steeds meer woeste grond in gebruik genomen als landbouwgrond en dus is er minder te grazen voor de dieren.


Hoe is het met de dieren in de Marjal vraag ik hem, zijn er meer of minder dan vroeger? Volgens hem zijn het er veel minder en komt dat door het verdwijnen van de woeste grond en de te grote jachtdruk. De hele winter zijn ze aan het schieten en niet alleen schieten ze de prooidieren weg en de vogels uit de lucht, maar ook verknallen ze de rust die overwinterende vogels nodig hebben. Ook zijn er door het gebruik van het landbouwgif, wat ze over de rijstvelden uitsproeien, nu veel minder insecten. Waardoor er een voedselschaarste is. Jammer dat ze een dergelijk mooi stukje natuur zo slecht beheren. En verder loopt hij weer met zijn enkele overgebleven schapen en zijn hond. Een plastic vat meedragend waarop hij straks gaat zitten als zijn schapen een begraasbaar plekje hebben gevonden. 

maandag 20 januari 2014

Mogen Zigeunerjongetjes geen brood eten?


Ik zit een biertje te drinken op een terrasje wat, bij een plaatselijke markt, op het gras is neergezet. Plotseling neemt er een jongetje voor me plaats, die me onbeweeglijk gaat zitten aanstaren. Zijn grote, donkere ogen knipperen niet en na een tijdje begin ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. Hij onderbreekt zijn gestaar als ik vraag of hij iets wil. Ja, hij wil wel een hamburgertje laat hij weten. Nadat ik hem wat muntjes heb gegeven om een hamburger te kopen, zie ik hem niet meer. Wel valt het me op, dat er verschillende broodjes op het marktterrein liggen waarvan de hamburger is afgegeten. Zouden zigeunerjongetjes wel de hamburgers mogen eten maar niet de broodjes?

donderdag 16 januari 2014

De Tjiftjaf, een prima muggenvanger


Door de zachte winter in Noordwest-Europa, zijn er dit jaar beduidend minder overwinterende vogels in de Marjal de Pego-Oliva. Door het vele stilstaande water en de relatief hoge temperaturen zijn er echter veel muggen in de Marjal. En daar maakt de Tjiftjaf dankbaar gebruik van, uit de lucht, tussen het gras en van de sluizen grist hij de muggen. Ze zijn werkelijk van de morgen tot de avond bezig om met grillige vliegbewegingen de muggen te verschalken. 
    

Over de mediterrane vogels is een android-app verschenen van BirdLife International. De app is gratis te downloaden op Google Play

vrijdag 10 januari 2014

Pieter J.Pyliser, Oorlogsvrijwilliger


Dit jaar zal het 100 jaar geleden zijn dat de Eerste Wereldoorlog een aanvang nam. Op weg naar Nederland bezoek ik de militaire begraafplaats in de West-Vlaamse gemeente Houthulst.

Op deze begraafplaats liggen de graven van bijna 2.000 gesneuvelde Belgische militairen uit de Eerste Wereldoorlog. Maar het zijn niet alleen Belgen die hier begraven liggen, ook de oorlogsgraven van andere nationaliteiten - waaronder dat van de Nederlander  Pieter J.Pyliser – kom ik hier tegen.


Thuis in Spanje, tik ik voor de curiositeit zijn naam op Google in. Het blijkt dat hij onder diverse namen bekend stond. Behalve Pieter J. Pyliser kom ik tegen Pieter Pijliser, Pierre Pyliser, Petrus Josephus Pyliser en Pierre Pijliser. Toch blijkt het in alle gevallen om dezelfde persoon te gaan. Ook vind ik wat krantenknipsels uit het Zeeuwse krantenarchief.

Oorlogsvrijwilliger en soldaat der tweede klasse Pieter Pyliser, van de 2de compagnie, 9de linieregiment sneuvelt op 14 oktober 1918 op 23-jarige leeftijd. Over zijn levensloop en militaire carrière is verder niets te vinden. Wel valt het op dat zijn familie pas ruim een maand later, omstreeks 15 november 1918, het treurige bericht van zijn overlijden ontvangt. Dat is 4 dagen na de wapenstilstand, de Eerste Wereldoorlog is ten einde maar de vrede nog niet gesloten. 

In de overlijdensadvertentie staat dat de uitvaartdienst plaats zal hebben in de Sint Jacobuskerk in Vlissingen, wil dit zeggen dat Pieter niet is begraven op de militaire begraafplaats van Houthulst? 


Een beroemde wapenstilstand die het feitelijke einde van een oorlog inluidde, was de wapenstilstand van 11 november 1918 waardoor de gevechten van de Eerste Wereldoorlog ophielden. In diverse landen is dit een officiële feestdag zoals in België (Wapenstilstand) en Frankrijk. De vrede werd pas in 1919 gesloten en daardoor worden 1918 en 1919 beide genoemd als het einde van de Eerste Wereldoorlog. In België herdenkt men op 11 november de soldaten die in de Eerste en Tweede Wereldoorlog sneuvelden. De traditie wordt tot vandaag in ere gehouden.

dinsdag 7 januari 2014

De avond valt


De avond valt bij de Ermita de la Virgen de la Cabeza, gelegen op de uitlopers van de Sierra de Cazorla. Iedere laatste zondag van april vertrekt er vanaf deze kapel een processie omlaag naar de, een kleine 8.000 inwoners tellende, plaats Cazorla. Andersom vertrekt er iedere eerste zondag in juni een processie, vanuit Cazorla omhoog, naar de Ermita. De Sierra de Cazorla maakt deel uit van het Parque Natural Sierras de Cazorla, Segura y las Villas.

zondag 5 januari 2014

Koe binnenhalen


Een jongetje heeft de opdracht gekregen om een koe binnen te halen die graast op de hellingen van het, in het Principado de Asturias gelegen gedeelte, van de Picos de Europa. De stok heeft hij niet alleen nodig om te koe aan te sporen maar ook om zijn evenwicht te bewaren. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...